ZELFVERTROUWEN
Iedereen herkent wel momenten in zijn eigen leven dat je zelfvertrouwen als het ware krimpt tot een minuscule zandkorrel. Dit gebeurt vooral als je in situaties komt waarin je het gevoel hebt te falen. We schieten dan in zelfafwijzing en passiviteit: ‘ik doe het ook nooit goed’ of ’ik ben niets waard’ en daarmee misken je jezelf. Of we worden boos op de ander en wijzen die aan als de schuldige en verantwoordelijke voor ons onderuit gehaalde zelfvertrouwen. In het laatste geval, als je boos wordt, ontken je je eigen verantwoordelijkheid voor je gevoelens en emoties. Beide situaties helpen ook niet echt om je zelfvertrouwen te versterken. Dus, blijf je met een onzeker en twijfelachtig gevoel zitten…. boos of verdrietig.
Boosheid en frustratie steken de kop op als je iets verwacht van iemand of van het Leven en het resultaat uitblijft. Teleurstelling gaat je leven beheersen als er niet aan je verwachting of behoeften is voldaan. In dat geval, onderzoek dan of je verwachting wel reëel is en waar die verwachting op is gebaseerd. Waarom verwacht je iets van de ander? Waar moet die ander aan voldoen?
Er zijn mensen die het vermogen hebben om te incasseren. Zij hebben een veerkracht ontwikkeld om niet te blijven hangen in passiviteit of boosheid. Ongeacht wat er gebeurt of tegen ze wordt gezegd zijn zij in staat om te relativeren en onderscheid te maken tussen ‘wat er gebeurt of wordt gezegd’ en hoe ‘zij dit ervaren’. Zij zijn zelfbewust. Zij trekken lessen uit datgene wat hen overkomt. Zij handelen en werken naar een oplossing. Zij accepteren zaken waar ze geen invloed op hebben en kunnen zich verbinden met de positieve aspecten van het leven. Zij gebruiken hun talenten om nieuwe situaties te creëren i.p.v. de aandacht maar te blijven richten op ‘wat er met mij mis zou kunnen zijn’. Dat kunnen zij omdat zij o.a. hun persoonlijke ‘hebbelijkheden en onhebbelijkheden’ hebben geaccepteerd en liefdevol omarmen als potentiële krachten om hun leven richting te geven. Zij wijzen zichzelf niet af. En als ze vallen… staan ze weer op.
Als je onderuit gaat is het van belang om te kijken wat er in jezelf gebeurt en eerlijk naar alle gevoelens te kijken. Door alle gevoelens te ervaren en verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen emoties kunnen ze verwerkt worden. Eigenlijk betekent verwerking dat je iets leert van jouw manier van reageren op situaties: dat je ontdekt dat je volgens een aangeleerd overlevingspatroon reageert als je in gelijksoortige situaties kom. Zo’n patroon wil jou iets duidelijk maken. Het wil je leren om zelfbewust in het leven te staan. Het Leven geeft je eigenlijk een zetje richting je innerlijk zelf.
Je wordt , als je het vertrouwen in je zelf bent kwijtgeraakt, uitgenodigd om je zelf vragen te stellen.
In ieder mens is een wijsheid aanwezig die het verstand te boven gaat. Ik noem dit het zelf. Praat met je zelf zoals je met iemand anders zou praten en de antwoorden komen vanzelf omhoog.
– Heb ik mijn eigen grenzen gerespecteerd? Dat betekent: ben ik duidelijk geweest in het aangeven wat voor mij oké is en wat niet?
– Ben ik betrouwbaar geweest? Wat zoveel wil zeggen als: heb ik gedaan wat ik zei?
– Heb ik verantwoordelijkheid genomen voor mijn eigen aandeel in de situatie?
– Heb ik integer gehandeld, dus zonder dubbele agenda?
– Heb ik wel gevraagd wat ik nodig had (om onnodige teleurstelling te voorkomen)?
– Ben ik zonder oordeel geweest naar mezelf over het feit dat ik hulp nodig had?
– Ben ik ruimhartig en vergevingsgezind geweest naar mezelf?
We hebben allemaal een vrije wil om te kiezen hoe wij in het leven willen staan. De kracht van de vrije wil is een scheppingskracht die de richting bepaalt van ons levenspad. Gebruik die kracht wijs en liefdevol. Jij bent het waard en het Leven is het waard om geleefd te worden.