De Gouden Kroon
Misschien heb jij de afgelopen weken wel meer inspiratie ontvangen dan voorheen, of dingen aangevoeld die je nu pas kunt duiden. Juist nu is het zo belangrijk dat je kunt luisteren naar je innerlijke Stem, de fluisteringen van Geest.
Op 26 maart schreef ik in mijn dagboek:
In november 2019 schreef ik onderstaande tekst en publiceerde deze in de Nieuwsbrief van december.
“Het is 30 jaar geleden dat de Berlijnse muur viel. Oost en West waren geen vijanden meer, werden niet meer van elkaar gescheiden, maar de mensen en de energieën konden zich weer mengen. Velen ervaarden dit toen als de start van het samengaan tussen oosterse en westerse religies, tussen de mannelijke en vrouwelijk energie in ons, tussen hart en hoofd, en het toepassen van gelijkwaardigheid tussen man en vrouw in de samenleving. Toen was het thema: de terrorist/intimidator in jezelf vinden. Dit punt in de tijd was de start van een nieuw begin, een nieuw bewustzijn, of zo je wilt, een hogere trillingsfrequentie deed haar intrede in de wereld. De mens diende zich bewust te worden van zijn goddelijkheid. 1989 was dus een belangrijk keerpunt in de tijd.
Nu, 30 jaar later, bevinden we ons weer op zo’n keerpunt. Wederom is er een nieuwe beweging uitgegaan: de werkelijke realisatie van wat in de afgelopen 30 jaar bijeen is gebracht. Degenen die zich nog niet kunnen vinden en herkennen in het nieuwe zullen zich begeven op de spiraal van de afgelopen 30 jaar. Als je kijkt met bewustzijn, en de leeftijd hiervoor hebt, zul je merken dat ‘het collectief van de mensheid’ nu met dezelfde thema’s te maken krijgt als 30 jaar geleden. Nu is het belangrijk om ons nationaal bewustzijn, ons mondiaal bewustzijn, te voeden en te ondersteunen met het bewustzijn van nu. Daarom wordt voor de ontwaakte mens zielewerkzaamheid vanuit eenheidsbewustzijn een deel van zijn werkzaamheid in de wereld, zodat de veranderingen in de hogere trilling van nu mogen plaatsvinden. Het thema klimaat (milieu) vraagt nu om innerlijke zelfreflexie op ons individueel, persoonlijk klimaat: onze innerlijke gesteldheid zal van invloed zijn op het collectief bewustzijn in de tijden die gaan komen. Het is dus een ander thema maar hetzelfde principe.”
Ik had toen niet kunnen bevroeden dat dit thema uitgespeeld zou worden via een virus met de naam corona (kroon). Wereldwijd wordt er ingespeeld op de meest basale angst: het overlevingsinstinct. Om uit de spiraal van de angst te komen heb ik jarenlang het symbool gebruikt van de Gouden Kroon.
Ooit hebben we met elkaar, als versiering voor kerst, gouden slingers opgehangen aan het plafond in de grote zaal met op de vier hoeken een grote gouden kerstbal. Voor sommigen zag het eruit als een grote spin. Ik zag er vooral een omgekeerde Gouden Kroon in die steeds aanwezig was, tijdens onze bijeenkomsten, om de astrale modder in het bekkenbodemgebied om te woelen zodat het licht van de Geest in kon dalen en zich ankeren in onze persoonlijkheid en via ons in de planeet Aarde. Zo verhoogde zich stapje voor stapje ons bewustzijn en daarmee onze trillingsfrequentie.
De Gouden Kroon is een symbool voor leven vanuit je ware Zelf, je goddelijk Zijn. Het is je geboorterecht om, vrij van irreële angsten en vooroordelen, je goddelijk potentieel te gebruiken. Dit wordt werkelijkheid als je lager zelf in onvoorwaardelijke overgave trouw is aan ‘de Wil die het Doel van het Leven ken’. Je bent dan co-creator en vanuit je meesterschap neem je deel aan de grote omwenteling van bewustzijn die nu op Aarde plaatsvind.
In de week na de Nieuwjaarsbijeenkomst op 12 januari hebben we na al die jaren besloten om de Gouden Kroon aan het plafond weg te halen. De energie ervan was verankert in ons en in de Aarde, dus het symbool was niet meer nodig.
En toen brak onverwachts het coronavirus uit. Toen ik de naam voor het virus hoorde deed mij dat gelijk denken aan een zonsverduistering waarbij een corona zichtbaar wordt.
Wikipedia: ‘een zonsverduistering (of zoneclips) is een astronomisch fenomeen, waarbij overdag het licht van de zon de waarnemer niet bereikt, doordat een hemellichaam (meestal de maan) in de weg van het licht staat.’
Als ik dit psychologisch/spiritueel vertaal naar de mens dan betekent dit: dat als onze emoties (de Maan) overheersen kan de lichtkracht van de Geest/de Bron (de Zon) de persoonlijkheid (de Aarde) niet bereiken. Ofwel: als je emotionele afhankelijkheden overheersen verduistert dit jouw denken, je bewustzijn, en kun je niet meer functioneren vanuit je ware Zelf, jouw Zonkracht.
Wereldwijd worden we terug geworpen op ons individuele zelf. Onze meest basale angsten (element aarde) roeren zich… borrelen als het ware op uit de diepte.
Pasen, 12 april
Van oudsher is Pasen het feest van een nieuw begin, het ontwaken van de natuur, dat door iedereen op eigen wijze werd gevierd. Het christelijk paasfeest is sinds 2000 jaar gekoppeld aan dit lentefeest. Met dien verstande dat we nu ‘de overwinning op de dood’ vieren en opstaan in ons goddelijk Zijn. Het is een tijd van geestelijk ontwaken, van opstanding. De dood wordt dan gezien als ‘de onwetenheid over wie wij werkelijk zijn’ van waaruit alle angsten worden geboren. Het verhaal van Jezus die na drie dagen opstond uit zijn graf laat ons zien dat voorbij het fysieke leven er een geestelijk leven is: de wedergeboorte tijdens ons leven op Aarde. Pasen is de inwijding waarin de mens de mogelijkheid heeft om zich te bevrijden van alles wat hem/haar gevangen houdt en beperkt in de uitdrukking van wie hij ten diepste is.
De kern van de Paasboodschap is onvoorwaardelijke Liefde overwint de angst voor de dood.
Elk jaar roept Pasen in mij een herinnering op aan een paasviering van vele jaren geleden in Aglaja gehouden. Het thema was toen om tot die onvoorwaardelijk Liefde te komen die ons zou doen opstaan in ons ware Zelf. De intentie van die lichtviering was om in de eindmeditatie tot de ervaring van onvoorwaardelijke Liefde te komen, zoals gekend in het universele Christusbewustzijn.
Ik had werkelijk waar geen idee hoe ik dit tijdens de meditatie ‘tastbaar’ kon maken zodat het zou leiden tot een innerlijke ervaring.
Vol goede moed stond ik daar aan het einde van de lichtviering en zond het gebed op: ‘Laat mij de ware Liefde voelbaar mogen maken voor alle aanwezigen.’ Ik besefte wel dat ik (mijn ziel) hiervoor in totale overgave diende te zijn, niet wetende wat er ging gebeuren, ongeacht de gevolgen voor mijn fysieke lichaam.
Vrijwel onmiddellijk, vanuit een staat van verhoogd bewustzijn, stond ik ineens voor de Troon van Licht. Het was een intens Licht dat straalde. Om de Lichttroon waren nog meer wezens van licht, waarvan een klank van dankbaarheid en vreugde uitging. Het voelde als een warm welkom.
Vervolgens maakte ik een soort buiging/knieval voor de Lichttroon en ontving een Kroon op mijn hoofd. Vanuit het Licht kwam een stem die zei: ‘Lam Gods’. Daarna zongen de lichtwezens een jubelgezang dat mij omringde. Het was voor mij een intense ervaring van hemelse Liefde waar eigenlijk geen woorden voor zijn. Als het aan mij had gelegen had ik daar nooit weggegaan. Maar ja…
Op de klanken van het gezang voelde ik dat ik langzaam, trede voor trede, afdaalde naar de aardse realiteit terwijl de stem van het Licht sprak ’Wees als een Lam….wees als een Lam…’
En toen stond ik weer voor de aanwezigen van de lichtviering en heb een meditatie gedaan, die ik kon bezielen met mijn zojuist beleefde ervaring.
De kern van onvoorwaardelijke Liefde is dat je je eigen leven durft te geven ten dienste van het geheel. En het is waar: wie geeft zal ontvangen. Dat was toen voor mij de vrucht van deze avond.
Wat ik aan moest met de woorden ‘wees als een Lam’ wist ik toen nog niet precies. Voordat ik dit juist kon interpreteren diende ik een balans te vinden in mij tussen hoogmoed (wie denk jij welk dat je bent) en bescheidenheid (zonder mijn licht onder de korenmaat te zetten).
Uiteindelijk ging het erom dat ik mijn Gouden Kroon wilde dragen en in mijn ware Kracht ging staan.
Dat ik ‘het Lam zijn’ ging leven. Dat betekent erkenning van mijn goddelijke (geestelijke) Identiteit en Waardigheid. Wetende dat mijn menselijke persoonlijkheid wordt doorstraald en omvat in de onvoorwaardelijke Bron van Liefde… hoe opdrachtgever en instrument één zijn in het bereiken van hun bestemming. We worden allemaal uitgenodigd om de Gouden Kroon te dragen. Dat is Pasen 2020.
‘En hoe doe je dat dan, hoe wordt je werkzaam’, wordt mij zo vaak gevraagd. Vanmorgen kwam er een tekst langs op facebook van Omraam Mikhael Aivanhov die het heel eenvoudig verwoordde.
“Wie erin geslaagd is om met de hemelse vlam zijn kaars en zijn waakvlam, dat wil zeggen zijn geest en zijn ziel, aan te steken, kan ook andere geesten en zielen in zijn omgeving aansteken. Zoals in de orthodoxe kerken op de morgen van Pasen, waar iedereen zijn kaars aansteekt aan de vlam van zijn gebuur. Het is buitengewoon om te zien hoe al die kaarsen de een na de ander worden aangestoken, men zou zeggen dat het vuur op wandel gaat… tot op het ogenblik dat heel de kerk gevuld is met een massa kleine vlammetjes!
Mogen dus degenen, bij wie de kaars reeds aangestoken is, tenminste proberen om deze van hun ouders, hun vrienden of hun kinderen aan te steken. Waarom het licht alleen voor zichzelf houden? Hier leert men je je kaars aan te steken, maar ook met de bedoeling dat je er andere zou aansteken. En daarom moet je ook leren de vlam te onderhouden. ”
Ik wens iedereen Gezegende Paasdagen.
-Diny-